Kategorije 
Spirometrija (test plućne funkcije)
Spirometrija je najznačajni test za ispitivanje plućne, tj disajne funkcije.
Spirometrija je metoda kojom se odredjuje sposobnost ventilacije pluća. Izvodi se na aparatu koji se naziva spirometar na kom se dobija dijagramski zapis. Rezultati se upoređuju i određuje se procenat ostvarene vrednosti u odnosu na tablične vrednosti koje su sačinjene na osnovu pola, godina, visine i težine.
Spirometrija je osnovni test i sa kojom se počinje ispitivanje disajne funkcije, na osnovu kojeg se odredjuje koji će se testovi još upotrebiti da bi se rasvetlio tip funkcionalnog ostećenja ili normalnosti disajne funkcije.
Spirometrija je bezbolna metoda, a medicinska sestra ili tehničar će vam objasniti kako da izvedete sve manevre disanja . Sa aparatom ste spojeni preko "usnika"(plastičnog ili kartonskog) koji se za svakog pacijenta menja. Usisnik se obuhvati usnama tako da jezk ne ulazi u otvor usisnika, dok se nos zapuši štipaljkom. Prema instrukcijama medicinskog radnika, prvo dišete normalno kroz usisnik, a zatim lagano izduvate sav vazduh iz pluća, pa zatim brzo udahnete punim plućima i da odmah što brže i jače izduvate sav vazduh iz pluća.
Nakon toga aparat sam računa sve ostale potrebne volumene i kapacitete. Pritom je važna saradnja pacijenta i pravilna tehnika. Radi tačnosti, najvažnije je da se kod spirometrije ne diše na nos i da se vazduh u celosti izdahne iz pluća. Radi veće tačnosti, testiranje se izvodi tri puta za redom.
Spirometrijskim ispitivanjem se određuju plućni volumeni (disajni volumen, inspiratorni rezervni volumen, ekspiratorni rezervni volumen) i kapaciteti (vitalni kapacitet, inspiratorni kapacitet), kao i disajni volumeni u funkciji vremena (forsirani ekspiratorni volumeni).Tokom manevra forsiranog ekspirijuma dobija se vitalni kapacitet, koji se u ovom slučaju obeležava kao forsirani vitalni kapacitet (FVC) i forsirani ekspirijumski volumen tokom prve sekunde (FEV1) kao i brzine protoka u krivoj protok/volumen.
Spirometrija može neposredno da ukaže na dijagnozu kada su u pitanju bolesti gde dominiraju poremećaji funkcije. Bitna je u proceni podobnosti bolesnika da se podvrgne agresivnim dijagnostičkim i terapijskim postupcima, praćenju toka bolesti, evaluaciji učinka lečenja i proceni radne sposobnosti ispitanika, kao i procene sposobnosti kod sportista.. Koriste se u dijagnostici bolesti drugih organa, koje mogu da utiču na disanje.
Slanje uspešno! Hvala što ste poslali pitanje potrudićemo se da damo odgovor u roku od 3 sata.